Wij wonen in een klein wijkje van een middelgrote stad. Sinds een paar jongens vanuit onze wijk een stevige knokpartij hebben gehad met jongens uit de rest van de stad, is onze wijk afgesloten.
Onze wijk is niet groot en er staan veel hoge flatgebouwen. Er wonen relatief gezien veel mensen in een kleine wijk. Al jaren voeren we strijd met de gemeente over nieuwbouw plannen in onze wijk. De gemeente wil er een luxe wijk van maken met mooie huizen waardoor het overgrote deel van de bewoners moet verhuizen. Maar door de grote woningnood weet niemand waar naar toe.
Sinds de knokpartij is de gemeente gewoon begonnen met het slopen van flatgebouwen. De bewoners moeten maar zien waar ze naar toegaan. Elke paar weken wordt er weer een ander gebouw gesloopt en moeten de bewoners weer elders onderdak zoeken. Buiten de wijk kan dat niet, want niemand kan ons hebben. Bovendien is de wijk nog steeds gesloten en als we eruit zouden gaan, worden we steevast in elkaar geslagen door een soort van knokploeg die ons dan opwacht.
Inmiddels raakt de enige supermarkt in de wijk aardig leeg omdat er geen nieuwe aanvoer mag worden gebracht van de burgemeester en overal lopen er gemeenteambtenaren rond om ons te controleren en om de sloopwerkzaamheden te coördineren.
Een paar van de jongens van de knokpartij hadden medische hulp nodig maar de ambulance kwam helaas niet verder dan de afsluiting. Mocht niet van de burgemeester. Het was tenslotte eigen schuld, vond hij en een paar jaar geleden was de wijk waar hij zelf woonde jarenlang gedomineerd door een misdadige sekte. Dat had weliswaar niets te maken met deze situatie, maar hij maakte er nog steeds (mis)bruik van door in te spelen op het gevoel van toen. Een paar wethouders vonden eigenlijk wel dat hij wat ver ging maar zeiden niets, want de burgemeester wist van iedereen wel wat en dat zou hij zeker tegen je gebruiken. Hetzelfde gold voor diverse leden van de gemeenteraad.
Ook vanuit andere delen van de stad kwamen er protestacties tegen het harde beleid van de burgemeester. Maar die gaf geen krimp en hield voet bij stuk. Hij wilde het koste wat kost uithouden tot de volgende gemeenteraadsverkiezingen. En daarvoor had hij de politieke steun nodig van twee wethouders die vonden dat deze wijk nu maar eens eindelijk plat moest voor de mooie villawijk, die zij in gedachten hadden.
Toch werd het protest steeds luider van diverse kanten. Met name van andere steden om ons stadje heen. Maar niemand nam echt actie, want de economische banden waren te groot om die in gevaar te brengen. Bovendien stond de burgemeester van de provinciehoofdstad helemaal aan de kant van onze burgemeester. De projectontwikkelaar voor de villawijk was namelijk een volle neef van hem en het bedrijf van zijn vrouw zou ook een stevig graantje meepikken.
Ondertussen was de supermarkt helemaal leeg en hield de burgemeester nog steeds alle hulp en goederen tegen. Door de sloopwerkzaamheden was de watervoorziening ernstig vervuild en de eigen voorraden van iedereen waren ook al bijna op. Nauwelijks te eten en geen vers water.
Maar de burgemeester hield nog steeds alles tegen, want wat hij eigenlijk wilde, is dat wij allemaal de wijk zouden verlaten, zodat hij zijn gang kon gaan. Bovendien hoopte hij dat het hem winst zou opleveren bij de verkiezingen, zodat hij kon aanblijven. Niet zo zeer voor het goede van de stad, maar omdat hij ook nog wat te verhapstukken had met de belastingdienst. Die liet hem nu even met rust, omdat ze liever geen burgemeester aanpakken. Dat was nu eenmaal zo afgesproken.
Inmiddels was echter de hele provincie wel klaar met deze toestand en probeerde met allerlei drukmiddelen de burgemeester zover te krijgen dat hij in elk geval de supermarkt liet bevoorraden. Dat gebeurde daardoor mondjesmaat. Maar iedereen die wat wilde kopen moest eerst door een strenge controle. En het was helemaal niet zeker dat je wat mocht kopen. En, zogenaamd voor de veiligheid en anti diefstal, had de burgemeester potige bewakers in de winkel geplaatst, die soms zomaar willekeurig iemand in elkaar sloegen. Maar ja, als je echt honger hebt, ga je toch.
De provincie en eigenlijk het hele land protesteerde stevig maar greep niet in. Hoe het nu verder moet, weet eigenlijk niemand. En ondertussen lacht de burgemeester iedereen uit. Maar niet openlijk, natuurlijk. Zo slim is ‘tie wel.
Reactie plaatsen
Reacties