27 Oktober - Voorbeeld en leiderschap
MediaMarkt
Afgelopen nacht had MediaMarkt in Rotterdam een stevige actie om hun vijfentwintigste verjaardag te vieren. Precies om middernacht zouden de deuren opengaan en zouden vele artikelen met hoge kortingen verkocht worden. Een leuke stunt, niks mis mee.
Al geruime tijd vóór middernacht kon een groep van de massaal toegestroomde koopjesjagers hun geduld niet bewaren en beukte zich een weg door de winkelruiten om toch maar vooral de eerste te zijn. Dat leidde tot massale vechtpartijen en de politie moest in grote getalen ingrijpen. Honderden relschoppers kwamen daar op af met arrestaties en gewonden als gevolg. De sale ging niet door en het personeel zat nog uren vast in het pand omdat het buiten niet veilig was.
Voorbeeld
Is het denkbaar dat dit soort situaties steeds vaker gebeuren omdat ‘het volk’ het voorbeeld dagelijks op TV of internet ziet? Populistische leiders die hun eigen parlement laten bestormen, die verkiezingsuitslagen niet accepteren of illegaal laten beïnvloeden. Onbetrouwbare politici die leuterkoek vertellen aan serieuze pers, zoals minister Faber die maar wat zegt en daar later op terug moet komen. Onderlinge ‘vechtpartijen, beledigingen en belachelijkmakerij’ aan talkshowtafels en op X, voorheen Twitter. In het nieuws zien we nu dagelijks de volstrekte onzin van een man die mogelijk over een dikke week een van de machtigste personen ter wereld gaat worden. Lachwekkende en aantoonbare onzin moeten hem op die plek brengen.
Leiderschap
In een reactie op de vraag waarom hij geen fan van Trump is, schrijft een goede vriend op social media:
“The position of a leader always asks that you are a role model and a person who can be respected and has strong foundation of values.
How a leader acts, how he speaks and how trustworthy he is, gives a silent permission to others to act accordingly and live according to the same values. Trump’s permission is the license to lie, only thinking of yourself, your own benefit and openly hate everyone who disagrees with you. I call it license to destroy, disintegrate and lie.”
Egoïsme en onverdraagzaamheid
Het is dan niet vreemd dat de politieke koers in het hele westen richting onverdraagzaamheid gaat. In Rotterdam stopt de gemeente met de ‘bed, brood, bad’ regeling omdat de uiterst rechtse regering het niet langer betaald. Terecht of niet terecht is hier niet aan de orde, het is het zoveelste signaal dat de maatschappij steeds egoïstischer wordt omdat leiders ons dat voorbeeld geven.
Groei in plaats van vernietigen
De oorlog in Gaza, Libanon, Iran en de Westelijke Jordaanoever, laat een inmiddels onverdraagzaam Israël zien, dat tegen beter weten in, overal bommen op blijft gooien en zo, in mijn bescheiden mening, de aanhang van Hamas en Hezbollah alleen maar vergroot. Want wat zal een kind denken en doen als het ouder wordt, nadat zijn ouders en familie zijn vermoord als casualties of war, door bombardementen van het Israëlische leger? De overlevenden van de meer dan veertigduizend vermoorde Palestijnen vallen allemaal in die categorie, lijkt me. Moeten die ook allemaal nog verdwijnen? Want dat die nooit vriend van Israël zullen worden, lijkt me helder.
Verpissen
Als vele wereldleiders haat en verderf zaaien, vind ik het niet vreemd dat onrustzaaiers een winkelruit inbeuken. En als Israël en Iran een wedstrijdje verpissen doen waarbij het voorkomen van gezichtsverlies de belangrijkste drijfveer is, begrijp ik de beledigende tweet op X ook als een logisch gevolg. Als je eerst stoer roept dat je geen ruggengraat als een banaan hebt, zul je je aanhang met nog stoerdere taal aan je moeten blijven binden, als je wel zo’n ruggengraat blijkt te hebben, ongeacht de consequenties. Dat er ‘maar’ vier doden zijn gevallen in Iran afgelopen zaterdag is kennelijk een mooie meevaller. Het zal je zoon of dochter maar zijn.
Grote leiders beïnvloeden de ‘kleine man’. Daarom maak ik me oprechte zorgen over welke kant we uitgaan en 5 november is daarin een belangrijke datum. Of we dat nu willen of niet.