Sinds juni ‘21 is de naam van deze blog veranderd in ‘Criebels’ (was ‘Corona Criebels’)
Het schrijven van columns, blogs en verhalen is mijn uitlaatklep voor drukke dagen, emoties en heftige tijden. Deze blog is ontstaan vanwege de Corona gekte en de enorme impact die het heeft op ons mondiale samenleving. Inmiddels gaat het niet of nauwelijks meer over corona. Alleen als het echt weer in de publiciteit staat.
Waarover dan wel?
Over de actualiteit waarover ik me verbaas, waarover ik verontwaardigd ben of juist blij of vrolijk. Kortom, als het mij raakt, schrijf ik erover.
Het is (meestal) niet bedoeld als advies, kritiek of compliment, alhoewel het best zo opgevat kan en mag worden als u dat zo voelt of vindt. Kortom, doe ermee wat u wilt. Reageer, deel of lees het gewoon.
Een van de grootste feesten in mijn jeugd was om naar de Efteling te gaan. Het pretpark met alle ‘Kermis’ attracties stond nog in de kinderschoenen. Het sprookjespark was echter fascinerend. Om de paar jaar kwam er weer een nieuwe belevenis bij. Alle sprookjes waren herkenbaar omdat ouders toen nog de ouderwetse sprookjes voorlazen van de gebroeders Grimm.
Nee, ik heb niet het hele stuk, alle 76 pagina’s gelezen. Het meeste heb ik uit de media. Maar wat ik daar hoor en lees is niet mals. Natuurlijk vind ik ook wel eens wat van iemand. Soms zelfs best onaardige dingen, maar wat ik nooit zou doen, is dat op de app zetten. Je weet tenslotte maar nooit.
Het verhaal van de succesfilm La La Land is vrij dun. Twee mensen hebben elk een droom, van de een komt die min of meer wel uit en van de ander niet of anders. Klaar. Maar wel een paar oscars. Zes om precies te zijn. Ontegenzeggelijk een goede film, dus. Recensenten prezen de film als een prachtig sprookje dat “durft te dromen van wat had kunnen zijn en laat ook zien wat is.”