Mijn ouders zijn al lang geleden overleden. Ik ben al langer wees dan dat ik ooit onvolwassen kind was. Toch kan ik me nog goed de verhalen herinneren van de oorlog. Mijn ouders waren twintig toen die begon. Allebei net begonnen met studeren en vol hoop maar ook angst voor de toekomst. Ze kenden elkaar toen nog niet maar dachten hetzelfde over veel dingen. Geen van beiden tekende de loyaliteitsverklaring en moesten dus stoppen met hun studie. Mijn moeder had het zwaar in Rotterdam maar liep geen gevaar voor tewerkstelling in Duitsland. Niet Joods, dus ook daar geen gevaar. Ze hielp mee met het verspreiden met illegale blaadjes. Verzet? In elk geval dapper.
Mijn vader in het noorden minder honger, maar meer angst voor deportatie naar Duitsland. Jonge kerels waren nodig om de bommen te maken die later op hun eigen hoofd zouden neerdalen. Onderduiken was geen pretje. Het alternatief was echter veel erger. Hoeveel mannen zijn nooit teruggekomen.
Ze hebben het meegemaakt en baden nog elke dag dat dat nooit meer zou gebeuren. Niet zozeer voor zichzelf maar voor ons, hun kinderen. Dat wij het maar nooit zouden hoeven meemaken. Ik ben er niet zo zeker van dat er een hemel is, maar als die er is, dan zijn zij daar en houden nu angstig elkaars handen vast. Deze tijden lijken teveel op die van toen. Op de jaren voor de oorlog. Toen de democratie zo snel werd opgegeven. Crises, angst, hoge inflatie, populisme en retoriek, maakten de mensen onzeker. Waar moest je in geloven? Wie bracht de oplossing? De realiteit, maar die duurt lang, te lang. Of de snelle oplossing van de loze beloften, de gemakkelijke zondebok en economische kunstgrepen? De onderbuik was een gemakkelijk doelwit.
Zijn we op weg naar een herhaling van toen? Met de middelen van nu? Schieten de trollen op social media met scherp op de onderbuik? Zien we het gebeuren? In Hongarije? In Servië, Bosnië? In de VS? Is Trump een fascist of een platte opportunist, net als Poetin?
In nauwelijks honderd dagen zijn we al gewend aan de idiote manier van Trump. Van belachelijke importheffingen als onderhandelingstechniek tot onberekenbare politieke besluiten. Universiteiten worden weggezet als vijand van de democratie, uitspraken van de hoogste rechter worden genegeerd en het zorgvuldig opgebouwde verdedigingsmechanisme (NATO) wordt openlijk betwijfeld. Vanwege de macht van zijn positie kruipen staatshoofden voor hem. Louter omdat dat de manier is waarop hij bereid is om te luisteren.
In nauwelijks honderd dagen zijn we langzaam aan het wennen aan minachting voor democratische instituties, aan grote leugens door wereldleiders, aan ondermijning van het onderwijs, normalisering van geweld, aantasting van de rechtsstaat en afbraak van waarheidsvinding*.
Als de bekende kikkers in de steeds warmer wordende pan, wennen we aan een maatschappij die steeds minder lijkt op wat onze ouders met zorg hebben opgebouwd. En we zwijgen en accepteren. Soms met ongeloof, steeds vaker met gelatenheid, maar altijd zwijgen we. Helaas is er ook een deel van de bevolking die denkt dat het goed is, die gelooft in de vijandbeelden en complottheorieën en die eindelijk de gevestigde orde een trap kan geven. De onderbuik regeert en frustratie van jaren komt naar boven. Eigen volk eerst, vluchtelingen zoeken het maar zelf uit en de grenzen moeten dicht. Totdat we straks zelf vluchteling worden.
Als dit al in nauwelijks honderd dagen kan gebeuren, wat mogen we dan verwachten van de komende drie en half jaar? Blijft het daarbij of zijn de wetten dan zo opgerekt dat ambtstermijnen er niet meer toe doen. Een dictatuur vermomd als een democratie. Zoals in Rusland, in Noord Korea, in Servië, Bosnië, Turkije, China en waar al niet nog meer.
Luister niet naar die idioot in Amerika, of naar die moordenaar in Israël. Trap niet in AI verhaaltjes en let op welke social media je volgt. Geloof niet in de oplossing van Poetin voor vrede in Oekraïne.
Keer om, nu het nog kan! We mogen dit niet accepteren. We moeten de straat op en onze stem laten horen. Nu kan het nog! Accepteer geen idiote tweets van Wilders! Stop ministers die geen idee hebben wat ze aan het doen zijn en maar wat voor de camera kletsen. Stop partijen die alleen maar ondermijnen, betaald door Rusland. Stop de trollen op social media die onze jeugd vergiftigen en het volk recht in de onderbuik raakt.
We hoeven niet te zwijgen!
* Met dank aan Herbert Brinkman die ik graag volg op LinkedIn.
Reactie plaatsen
Reacties