Wie luistert naar alle geluiden in de wereld, moet bang zijn. Wie luistert naar de politici uit Amerika, uit Europa, uit China en uit het oosten moet op z’n minst zeer bezorgd zijn. Wie enig historisch besef heeft, moet bezorgd zijn. De parallel met vijfentachtig jaar geleden is beangstigend.
Destijds waren Amerikaanse journalisten verbaasd over het ongelooflijke tempo waarmee het bestuurlijke systeem in Duitsland veranderde. In een tijdsbestek van nauwelijks een halfjaar ontstond een dictatuur vanuit een democratie. Organisaties als universiteiten, ministeries maar ook private organisaties en bedrijven werden gedwongen om zich om te vormen naar de dictoriale normen en waarden. Ongehoorzaamheid werd stevig bestraft. Van uitsluiting tot gevangenisstraf.
Wie luistert en oplet, ziet nu hetzelfde gebeuren in Amerika. Harvard verzet zich, maar Colombia University is al door de knieën gegaan. Maar wie al eerder de ogen open had, heeft het zien gebeuren in China, Rusland, Turkije, Hongarije en onlangs ook in Slovenië. Universiteiten, die per definitie een vrijplaats voor meningsuiting, voor nieuwsgierigheid en voor het intelectuele uitproberen moeten zijn, worden teruggebracht tot lesboekjes van de dictatuur.
Trump heeft best wel een punt als hij stelt dat de woke beweging is doorgeslagen. Universiteiten hebben veel te veel hun oren laten hangen naar moraliteitsridders. Prima om daar mee te experimenteren, om het te bediscussiëren, maar hoogleraren ontslaan omdat studenten vinden dat iemand een mening of een stelling ter discussie brengt, gaat te ver (en dat is gebeurd). Juist op universiteiten moet de waarheid ter discussie worden gesteld. Een waarheid is waarheid totdat het tegendeel is bewezen. En vervolgens geldt nog steeds dezelfde regel voor de nieuwe waarheid.
Maar het één inwisselen voor het ander is niet de juiste weg. Woke bestrijden met anti-woke is net zoiets als van extreem links naar extreem rechts. Beiden zijn even ongewenst, wat mij betreft.
Maar niet alleen de universiteiten zijn het doelwit. Grote delen van de overheidsorganisatie worden gesaneerd met de drogreden dat er bezuinigd moet worden. Ja, bezuinigen op kritische meningen. Amerikaanse ambtenaren hebben een lijst gekregen van woorden die verboden zijn, zelfs op straffe van ontslag. In het ‘voormalig vrije westen’ noemden we dat censuur. De rechtspraak wordt genegeerd en ministers die overduidelijk de fout in zijn gegaan, worden gesteund door de president. Want de minister is door de president gekozen en de president maakt nooit fouten.
Door middel van belachelijk hoge importheffingen wordt de wereldhandel lamgelegd waardoor de afhankelijke landen (lees: minder rijke landen en landen die dachten dat Amerika hun vriend was) bedelend aan de deur kloppen van de dictator. Een dag later volgt een pauze van negentig dagen met uitzondering van China, dat een heffing van honderdvijfenveertig procent aangesmeerd krijgt. Dat betekent dat Amerikaanse consumenten minstens 145% meer gaan betalen voor Chinese waar. Dat duurt niet lang, verwacht de president en hij denkt dat Amerikaanse bedrijven de business zullen overnemen. Waar hij kennelijk geen rekening mee houdt, is dat ongeveer 80% van alle kritieke grondstoffen voor de toekomst in Chinese grond zitten. Weet dus met wie je ruzie maakt.
Jarenlang is er Amerikaans geld gestopt in onderzoek naar oplossingen voor HIV en tuberculose in Zuid Afrika. Jarenlang is er dus een positie ingenomen om dit goede werk te kunnen doen. Een positie die dus een ander niet hoefde/kon innemen. Ineens wordt er middels een kille brief gemeld dat de financiering stopt van de een op de andere dag. Zo’n positie neem je niet snel even over. Hierdoor zullen duizenden mensen sterven. Mensen die afhankelijk zijn van dat project. Het interesseert de Amerikaanse overheid kennelijk niet. Niet meer. En dit is slechts een voorbeeld van wat er gebeurt en wat er nog allemaal zal gebeuren. Maatschappelijke betrokkenheid, mededogen en medemenselijkheid telt niet meer. Make America Great Again, betekent kennelijk automatisch F*ck the Rest Of the World.
Tegelijkertijd bombardeert Rusland Oekraïne in alle hevigheid, ondanks dat er ‘vredesbesprekingen’ gaande zijn. besprekingen zonder Oekraïne zelf aan tafel en zonder Europa. Slechts twee megalomane narcisten die denken dat ze de wereld hun wil kunnen opleggen. Het erge is dat het deels ook lukt.
Iets verder naar het zuiden bombardeert Israel heel Gaza plat, houdt water, voedsel en medicijnen aan de grens tegen zodat iedereen die het bombardement heeft overleefd, langzaam sterft. Hetzelfde principe op de westelijke Jordaanoever. Palestijnen, uit hun land verdreven en verbannen naar een kleine strook, worden daar gediscrimineerd, gepest en vermoord door de lachende Joodse kolonisten en het Israëlische leger.
Steeds meer landen lijken niet alleen te verrechtsen, maar ook hun democratie in te ruilen voor een autocratie. China, Rusland en Noord Korea waren dat al, maar nu schuiven Hongarije, Turkije, Servië, India en nu dus ook Amerika die kant op. En dan noem ik nog niet eens alle oosterse landen waarvan we de naam nauwelijks kennen, laat staan de heersers.
De wereld verandert in snel tempo en niet in een goede richting. Ooit was Europa leading in de ontwikkeling van de wereld. Niet altijd even netjes, laten we daar vooral eerlijk in zijn, maar wel leading. Nu staan we aan de kant, niet in staat om een gezamenlijke weg te vinden. Gevangen in de idealistische gedachte dat besluiten unaniem genomen moeten worden. Besluiten worden geforceerd door dissidenten even naar het toilet te laten gaan. En dat terwijl we een groot, rijk en ontwikkeld continent zijn.
Maar we hebben ons gewenteld in luxe en luiheid, vertrouwend op onze grote broer Amerika. Die grote broer blijkt nu een vreemde te zijn geworden waarop we niet meer kunnen leunen. En het vervelende jongetje Rusland, blijkt een bully dat wordt gesteund door onze voormalige grote broer. We zijn op onszelf aangewezen. Tijd om Europa serieus te nemen, tijd om volwassen te worden.
Reactie plaatsen
Reacties