Stiekem had ik gehoopt dat we in ons rustige en tolerante Nederlandje de dans zouden ontspringen. Zo’n beetje de halve wereld staat politiek in brand, voert oorlog of leeft in een dictatuur. De andere helft is of wordt overstroomt door de klimaatverandering. Het is eigenlijk nergens leuk meer. En nu dus ook niet meer in ons suffe landje.
Dinsdag is het nieuwe kabinet Schoof geïnstalleerd, woensdag voorgesteld aan de Tweede Kamer en vandaag, donderdag, door diezelfde Tweede Kamer aan stukken gescheurd.
Schoof is een ambtenaar die als tweede keus premier is geworden. Een slimme man die altijd de publieke zaak heeft gediend vanuit de tweede lijn. Nu staat hij als politicus midden in de arena. Het was te verwachten dat de oppositie hem het vuur aan de schenen zou leggen, maar niet dat ook zijn adoptie partijen hem openlijk schoffeerden. De arme man moet zich ongetwijfeld afgevraagd hebben waar hij in hemelsnaam aan begonnen is. Een peetvader die hem slap leiderschap verwijt, door diezelfde peetvader opgescheept met ministers die niet weten wat de achtergrond van hun uitspraken is en bovendien racistisch provoceren en anderen die tijdens het debat akelige tweets versturen. Daar werd overigens het debat voor geschorst op aanraden van de oppositie. Die konden het eigenlijk ook niet meer aanzien. Het moet flink gedonderd hebben in de achterkamers. Daarna kwam de mededeling dat er niet meer wordt getweet tijdens dit soort optredens. Daar gaat niemand zich aan houden. En zeker de vier gelegenheid adoptie partijen niet. Dilan Yeşilgöz twetterde (twitteren en tetteren tegelijk) in de pauze al dat haar gelegenheidspartner Wilders zich beter moet gedragen. Daar heeft ze overigens groot gelijk in maar het toont dat er van geen enkele kant ook maar enige genegenheid is, laat staan politieke liefde. De enigen die het gloeiend met elkaar eens zijn, zitten in de oppositie. De kwalificatie kleuterklas was nog een van de vriendelijkste.
Zelden heb ik me zo niet-thuis gevoeld in mijn eigen land. Natuurlijk heb ik eerder commentaar gehad op de politiek, politici en het politieke bestel, maar hier heb ik echt nul vertrouwen in. Ik zie geen betrokkenheid, geen kennis en geen ambitie bij de ministersploeg. Wat mij betreft wordt het een ‘Liz Trussje’. Liz Truss was precies negenenveertig dagen premier van het VK en daarmee de kortst zittende premier in Engeland. Laat Dick Schoof hier een uitdaging in zien. Kort, korter, kortst.
Maar wat hadden we dan kunnen verwachten. Vier partijen die elkaar niet mogen, niet vertrouwen en elkaar voortdurend kapot hebben getwitterd. Die om het enigszins werkbaar te houden, een koelkast vol hebben gestopt met het grootste deel van het controversiële gedachtengoed van de PVV en bovendien moesten afspreken dat geen van hen premier zou worden omdat anders diezelfde PVV haar enig lid Wilders naar voren zou schuiven. Dat enige lid pakt nu vol verve zijn oppositierol weer op, ongeacht wie hij daarmee beschadigt.
Nog geen dag staat het wankele kabinet Schoof of Wilders zet z’n eigen protégé te kakken door hem slappe hap te noemen. De ogen van Schoof schoten vuur en ik durf niet te denken aan wat er achter die ogen werd gedacht op dat moment. Wat hij in zijn rug heeft gevoeld, lijkt me duidelijk.
Het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat dit kabinet een lang leven is beschoren. Ik hoop eerlijk gezegd van niet, alhoewel ik bang ben voor de volgende verkiezingsuitslag. Het leuke, tolerante, welvarende Nederlandje bestaat echter niet meer en komt voorlopig ook niet meer terug.
Reactie plaatsen
Reacties