Vandaag in Trouw een artikel van Alexander de Roo, voorzitter van de Vereniging Basisinkomen (ik wist niet eens dat er een vereniging voor was). Hij bepleit – hoe kan het ook anders – om nu tijdelijk “een nood-basisinkomen in te voeren en dat tijdens de volgende kabinetsperiode vervangen door een structureel basisinkomen. Dat geeft iedereen waardigheid.” Met name die laatste toevoeging vind ik boeiend. Het geeft iedereen waardigheid. Hij zegt niet dat geeft iedereen voldoende inkomen om de economie draaiend te houden, hij schrijft ook niet dat het resulteert in minder stress, meer welzijn en betere gezondheid (dat doet hij wel elders in het artikel), nee hij zegt waardigheid. Niet méér waardigheid, maar gewoon waardigheid.
Misschien is dat wel wat we het meest zullen overhouden aan deze crisis: waardigheid. We hebben elkaar op vele plaatsen en gelegenheden laten zien dat we elkaar missen, dat we elkaar waarderen en dat we eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. Dat hebben we op waardige wijze gedaan. Met respect voor de anderhalve meter, met respect voor de strikte regelgeving en met respect voor de problemen die ontstaan voor een grote groep ondernemers.
Ik heb niemand gehoord die problemen heeft met het inzetten van ons nationale spaargeld voor mensen die getroffen worden. Wel over de manier waarop, maar niet echt over het feit zelf. Steeds vaker komt de gedachte van het basisinkomen voorbij. In het artikel in Trouw lees ik dat veel politieke partijen sympathiek staan tegenover dit idee. Het Centraal Planbureau heeft zelfs al berekeningen gemaakt die een positief beeld schetsen. Het Sociaal en Cultureel Planbureau onderzoekt de zogenaamde zachte kanten van het basisinkomen (minder stress, meer welzijn en betere gezondheid).
Maar het mooiste is misschien wel dat het iedereen waardigheid geeft. Is dat niet wat ons onderscheid van al het andere? Waardigheid voor iedereen!
Blijf thuis, blijf rustig en blijf gezond. Morgen weer een dag.
Reactie plaatsen
Reacties